شيرين
ابوعاقله
سيد عطاء‌الله مهاجراني
شيرين ابوعاقله (2022-۱۹۷۱) خبرنگار و گزارشگر ارشد فلسطيني- مسيحي شبكه الجزيره، در ميانه ميدان در اردوگاه جنين با رگبار مسلسل نظاميان اسراييلي به شهادت رسيد. او نه نخستين شهيد فلسطيني است و نه آخرين، اما شهادت او در برابر چشمان باز مردم جهان، مسلمانان، مسيحيان، فلسطيني‌ها و دولت‌هاي عربي منطقه كه برخي از آنها حياط خلوت اسراييل شده‌اند، اتفاق افتاد. نظاميان اسراييلي، از فاصله نزديك، شيرين ابوعاقله و علي سمودي همكارش را به رگبار بستند. گلوله به سر ابوعاقله و به پشت شانه علي سمودي اصابت كرد. وقتي خبر شهادت شيرين ابوعاقله منتشر شد، فلسطيني‌ها و آشنايان و اقوام براي تسليت به خانه شيرين رفته بودند، نظاميان اسراييلي به خانه او حمله، جمعيت را متفرق كردند و گفتند شما براي اجتماع مجوز نداريد. فاجعه آنچنان مهيب و باور نكردني است كه برخي رسانه‌هاي اسراييلي حتي از قول نخست‌وزير اسراييل اعلام كردند، شيرين ابوعاقله توسط فلسطيني‌ها كشته شده است! در يادداشتي كه به روايت روزنامه هاآرتص، دولت اسراييل، غروب چهارشنبه، براي دولت قطر فرستاده، از دولت قطر درخواست كرده است كه جلو انتقاد شبكه الجزيره از اسراييل را بگيرد. چه مي‌توان گفت؟ چه كسي اين جرات را به دولت و ارتش اسراييل داده است كه خانه‌هاي فلسطيني‌ها را ويران مي‌كند. مزارع آنان را نابود مي‌كند، دست به كشتار جمعي و آشكار و نهان فلسطيني‌ها زده است. شيرين ابوعاقله بانوي فلسطيني متولد قدس شرقي را به رگبار مي‌بندد، اجازه عزاداري هم به خانواده‌اش نمي‌دهد و اعلام مي‌كند او را فلسطيني‌ها كشته‌اند؟ اين شيوه سابقه‌دار است. وقتي در روز ۳۰سپتامبر سال ۲۰۰۰ در روز دوم انتفاضه اقصي، محمد درّه، جوان ۱۲ ساله فلسطيني در حالي كه به آغوش پدرش پناه برده بود. با شليك مستقيم يكي از نظاميان اسراييلي كشته شد، بلافاصله ارتش و دولت اسراييل قتل محمد درّه را به فلسطيني‌ها نسبت دادند.منتها فيلمي كه خبرنگار كانال دو تلويزيون فرانسه شارل اندرلان از حادثه قتل محمد درّه گرفته بود، قابل انكار نبود. محمود درويش درباره محمد درّه قصيده‌اي سرود، قصيده در گروه مارسل خليفه خوانده شد...
يعشّش في حضن والده طائراً خائفاً
من جحيم السماء: احمني يا أبي…
پرنده‌اي هراسان در آغوش پدرش آشيانه كرده است.
از اين جهنم آسمان، پدر به من پناه بده...
محمود درويش با اقتباس از سوره النجم، شهادت محمد درّه را تا سدره المنتهي تصوير كرده است. در بيست و دو سالي كه از شهادت محمد درّه تا شهادت شيرين ابوعاقله مي‌گذرد، هفته يا ماهي نبوده كه ده‌ها خانه فلسطيني ويران نشود. در اين ماه اخير، با دستور روز ۸ آوريل امسال، نخست وزير اسراييل، قتل فلسطيني‌ها نسبت به سال گذشته دوبرابر شده است. با اعلام «جنگ عليه تروريسم» در واقع دولت اسراييل به ارتش و نيروهاي نظامي و امنيتي فرمان داده است كه فلسطيني‌ها را به قتل برسانند. هر درخت زيتون، هر مترمربع مزرعه، هر خانه و هر فلسطيني بايد حذف شوند تا زمينه براي دولت تماما صهيونيستي در اسراييل فراهم شود. بديهي است كه آگاهي‌رساني كه شيرين ابوعاقله نماد آن بود، مخالف استراتژي اسراييل در حذف و نابودي فلسطيني‌هاست. اين‌بار شيرين ابوعاقله، افزون بر فلسطيني بودن، با دو ويژگي كه دارد، او مسيحي است و نيز تابعيت امريكايي داشته است. آيا امريكا درباره قتل شهروند خود توسط نظاميان اسراييلي سكوت مي‌كند؟ آيا مسيحيان جهان نسبت به قتل شيرين ابوعاقله بي‌تفاوت مي‌مانند؟ آيا برخي كشورهاي عربي كه با طرح ترامپ و كارگزاري دامادش كوشنر، تمام اعتبار و استقلال خود را در پيش پاي دولت اسراييل قرباني كردند، در اين باره سكوت مي‌كنند؟ شهادت شيرين ابوعاقله، چنين ظرفيتي را داراست كه تبديل به موجي نيرومند و انتفاضه‌اي ديگر در فلسطين اشغالي حتي اراضي اشغالي سال ۱۹۴۸ شود. به‌رغم نفوذ اسراييل در شبكه‌هاي خبري جهان و نيز در فضاي مجازي اما نمي‌توان در برابر درخشش آفتاب خون شهيد شيرين ابوعاقله ديوار كشيد. از خون شهيد، شكوفه‌هاي آگاهي و ايمان و شور مي‌دمد و مي‌رويد كه اعتبار و جوششي الهي دارد، خداوند وعده داده است: ومن قُتِل مظْلُومًا فقدْ جعلْنا لِولِيِّهِ سُلْطانًا (الإسراء: ٣٣)
«هر كس مظلومانه كشته شود، ما براي ولي او سلطه قرار داديم.» نماد و نشانه سلطه، قدرت معنوي است. در قتل مظلومانه شيرين ابوعاقله، سلطه درخشش آرمان فلسطين و زنده نگه داشتن نام و ياد اوست.